Internauta portalu Infokolej napisał wierz o prezydencie miasta Legnica

 TORY, KTÓRYCH NIE CHCE LEGNICA

W Legnicy Maciej Kupaj z Platformy panuje,

Prezydent, co w ratuszu dziwne wizje snuje.

Gdy kolej do Złotoryi w planach się tli,

On krzyczy: „Stop! To chaos, klęska i łzy!”

Złotoryja patrzy, mieszkańcy w zdumieniu,

„Kolej to przyszłość, nie klątwa w cieniu!”

Burmistrz Złotoryi brwi marszczy w złości,

„Macieju, nie blokuj kolei możliwości!”

Prezydencie Legnicy, nie rób już afery,

Niech pociąg do Złotoryi ruszy bez bariery!

Bo kolej to szansa, nie powód do draki,

Daj ludziom pojechać – do szkoły, do matki.

Macieju Kupaju, przestań torpedować tory,

Niech Złotoryję ze światem kolej znowu łączy,

Bo pociągi to postęp, nie klęska w Legnicy.

Chcesz wylądować na politycznej bocznicy?

Analiza wiersza „Tory, których nie chce Legnica”

Wiersz jest satyrycznym komentarzem społecznym, który w humorystyczny sposób krytykuje postawę prezydenta Legnicy, Macieja Kupaja, wobec planów budowy połączenia kolejowego do Złotoryi. Utwór porusza temat lokalnej polityki, biurokracji oraz oporu wobec postępu, wykorzystując prostą formę poetycką, by dotrzeć do odbiorcy. Poniżej przedstawiam szczegółową analizę wiersza:

1. Struktura i forma

- Budowa: Wiersz składa się z czterech zwrotek, każda po cztery wersy, co nadaje mu regularność i rytmiczność. Taka forma przypomina ballady lub satyryczne utwory ludowe, co ułatwia odbiór i wzmacnia przekaz publicystyczny.

- Rymy: Wiersz wykorzystuje rymy parzyste (AABB), np. „panuje” – „snuje”, „tli” – „łzy”. Rymy są proste i melodyjne, co podkreśla humorystyczny i ironiczny ton.

- Język: Język jest potoczny, pełen kolokwializmów, co nadaje wierszowi charakter przystępny i bliski odbiorcy. Użycie ironii i sarkazmu wzmacnia krytykę postawy prezydenta Legnicy.

2. Treść i przekaz

Wiersz jest satyrycznym komentarzem na temat postawy prezydenta Legnicy, Macieja Kupaja, który sprzeciwia się budowie połączenia kolejowego do Złotoryi. Utwór przedstawia konflikt między wizją postępu (kolej jako symbol rozwoju) a oporem władz lokalnych, które autor krytykuje za krótkowzroczność i biurokratyczne podejście.

- Zwrotka 1: Przedstawia prezydenta Kupaja jako osobę, która „w ratuszu dziwne wizje snuje”. Wyrażenie „dziwne wizje” sugeruje nierealistyczne lub nietrafione pomysły, a „panuje” ma lekko ironiczny wydźwięk, wskazując na autorytarny styl zarządzania. Sprzeciw wobec kolei do Złotoryi jest ukazany jako przesadna reakcja („chaos, klęska i łzy”).

- Zwrotka 2: Pokazuje perspektywę mieszkańców Złotoryi i burmistrza, którzy widzą kolej jako „przyszłość” i szansę na rozwój. Wyrażenie „brwi marszczy w złości” to potoczny sposób opisu frustracji burmistrza Złotoryi, co nadaje wierszowi emocjonalny i żywy ton.

- Zwrotka 3: Apeluje do prezydenta Legnicy, by przestał „robić afery” (kolokwialne wyrażenie oznaczające wywoływanie niepotrzebnego zamieszania). Wers „do szkoły, do matki” podkreśla praktyczne korzyści kolei dla zwykłych ludzi, co kontrastuje z biurokratycznym oporem.

- Zwrotka 4: Zawiera bezpośredni atak na Macieja Kupaja („przestań torpedować tory”) i sugestię, że jego działania hamują rozwój. Wyrażenie „polityczna bocznica” to metafora oznaczająca odsunięcie na boczny tor, czyli zakończenie kariery politycznej.

3. Kolokwializmy i wyrażenia potoczne

Poniżej wyjaśniam kluczowe kolokwialne wyrażenia użyte w wierszu, aby ułatwić zrozumienie ich znaczenia:

- „Dziwne wizje snuje”: Potoczne określenie oznaczające tworzenie nierealistycznych lub niepraktycznych planów. „Snuje” sugeruje marzycielskie, oderwane od rzeczywistości podejście.

- „Krzyczy: Stop! To chaos, klęska i łzy!”: Wyolbrzymiona, emocjonalna reakcja, która w satyryczny sposób ukazuje przesadny opór prezydenta Legnicy. „Łzy” to hiperbola, sugerująca dramatyzowanie sytuacji.

- „Brwi marszczy w złości”: Potoczny zwrot oznaczający okazywanie niezadowolenia lub frustracji poprzez mimikę twarzy. Jest to obrazowy sposób przedstawienia emocji burmistrza Złotoryi.

- „Nie rób już afery”: Kolokwialne wyrażenie oznaczające „nie wywołuj niepotrzebnego zamieszania” lub „nie przesadzaj”. Ma lekką, poufałą nutę, jakby autor przemawiał bezpośrednio do prezydenta.

- „Do szkoły, do matki”: Potoczny zwrot, który podkreśla codzienne, praktyczne potrzeby mieszkańców (np. dojazd do szkoły lub odwiedzenie rodziny). Dodaje wierszowi swojskości i bliskości z odbiorcą.

- „Torpedować tory”: Gra słów, gdzie „torpedować” (niszczyć, sabotować) łączy się z „tory” (kolejowe), tworząc chwytliwą, ironiczną metaforę. Oznacza aktywny sprzeciw wobec projektu kolei.

- „Polityczna bocznica”: Kolokwialna metafora oznaczająca marginalizację w polityce, odsunięcie od wpływu lub zakończenie kariery. „Bocznica” to tor kolejowy, na który odstawia się nieużywane wagony, co wzmacnia ironię w kontekście tematu kolei.

4. Ton i styl

Ton wiersza jest ironiczny i satyryczny, ale jednocześnie przystępny dzięki prostemu językowi i kolokwializmom. Autor używa humoru, by wyśmiać postawę prezydenta Legnicy, ale także apeluje do emocji odbiorcy, podkreślając korzyści płynące z kolei dla mieszkańców. Styl przypomina pamflet lub ulotkę, która ma na celu zmobilizowanie opinii publicznej przeciwko decyzjom władz.

5. Kontekst społeczno-polityczny

Wiersz odnosi się do rzeczywistej sytuacji w Legnicy i Złotoryi, gdzie plany przywrócenia połączenia kolejowego napotkały opór. Maciej Kupaj, jako prezydent Legnicy, jest przedstawiony jako symbol biurokratycznego oporu wobec postępu. Wiersz oddaje frustrację mieszkańców sąsiednich miejscowości, które widzą w kolei szansę na rozwój gospodarczy i poprawę komunikacji.

6. Przesłanie

Wiersz krytykuje krótkowzroczność władz lokalnych i wzywa do działania na rzecz postępu. Kolej jest symbolem rozwoju, łączności i szansy dla regionu, a opór prezydenta Legnicy jest ukazany jako niezrozumiały i szkodliwy. Utwór zachęca do refleksji nad tym, jak decyzje polityczne wpływają na codzienne życie mieszkańców.

7. Warstwa stylistyczna

- Ironia i sarkazm: Np. „dziwne wizje” czy „polityczna bocznica” wyśmiewają postawę prezydenta.

- Apostrofa: Bezpośrednie zwroty do Macieja Kupaja („Macieju, nie blokuj”, „przestań torpedować”) nadają wierszowi osobisty, konfrontacyjny charakter.

- Hiperbola: Przesadne określenia, jak „chaos, klęska i łzy”, wzmacniają efekt satyryczny.

- Gra słów: „Torpedować tory” to przykład zabawy językowej, która łączy temat kolei z krytyką.

8. Odbiór i funkcja

Wiersz pełni funkcję perswazyjną – ma na celu nie tylko krytykę, ale także mobilizację opinii publicznej. Dzięki prostocie i humorowi jest skierowany do szerokiego grona odbiorców, w tym mieszkańców Legnicy i Złotoryi. Może być odczytywany jako element lokalnej debaty publicznej, a nawet kampanii na rzecz budowy kolei.

Podsumowanie

Wiersz „Tory, których nie chce Legnica” to satyryczny utwór o charakterze publicystycznym, który w humorystyczny sposób krytykuje prezydenta Legnicy za opór wobec budowy połączenia kolejowego do Złotoryi. Użycie kolokwializmów („robić afery”, „torpedować tory”, „polityczna bocznica”) nadaje mu przystępny i swojski charakter, a ironia i apostrofy wzmacniają przekaz. Wiersz jest nie tylko krytyką lokalnej polityki, ale także apelem o postęp i rozwój regionu, co czyni go uniwersalnym w kontekście dyskusji o biurokracji i modernizacji.

wg infokolej.pl

 

 

wg lca.pl